خبرگزاری کردپرس _ دکتر لطیف صفری از چهره های سیاسی، فرهنگی و رسانه ای شناخته شده غرب کشور است. او در دوره های اول و دوم به عنوان نماینده مردم شهرستان اسلام آبادغرب در مجلس شورای اسلامی حضور داشته است و نسل میانسال کشور هم نام او را با روزنامه معروف نشاط در دوران دولت اصلاحات به خاطر دارند. البته پس از آن سال ها هم لطیف صفری همواره یک فعال شناخته شده و اثرگذار بوده است. دکتر صفری این روزها در قالب کمیته وفاق دغدغه های خود را در حوزه های مختلف را دنبال می کند. به همین بهانه گفتگویی را با وی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:
آقای دکتر صفری یکی از مشکلات استان کرمانشاه طی این سال ها، کم توجهی و ناتوانی دولت ها از درک مطالبات و انتظارات مطرح شده؛ بوده است. آیا دولت دکتر پزشکیان همانگونه که در ایام انتخابات وعده داد در مقام عمل هم واقعا دغدغه، درک و گوش شنوایی برای فهم و پذیرش و جبران مطالبات استان های کم برخوردار مانند کرمانشاه و بکارگیری نخبگان آن ها در ساختار قدرت را دارد؟
آقای دکتر پزشکیان و دولت ایشان عمیقاً به حقوق اساسی مردم، عدالت اجتماعی، رفع و معکوس کردن تبعیض‌ها اعتقاد دارند. در اصول قانون اساسی مانند اصل ۴۸ هم آمده است که منابع و امکانات و بودجه عمومی کشور باید به گونه ای در بین استان‌ها و مناطق توزیع شود که تبعیضی در میان نباشد. در واقع آقای پزشکیان برای اجرای قانون اساسی تلاش می‌کند و ما انتظار داریم در چهارچوب همین قانون اساسی، زمینه تحقق و تامین حقوق قانونی و مطالبات کلان توسعه‌ای مردم استان کرمانشاه را هم فراهم کنند. در همین راستا و برای پیگیری این مطالبات، کمیته وفاق استان کرمانشاه با حضور شخصیت ها و افراد شناخته شده‌ای از گروه های مورد شناخت و مورد اعتماد مردم و نهادهای مرجع استان تشکیل و کار خود را آغاز کرده است.
ترکیب کمیته وفاق و حوزه عمل آن به چه صورت است؟
کمیته وفاق برای پیگیری و دفاع از حقوق اساسی و مطالبات قانونی مردم استان کرمانشاه ایجاد تشکیل شده است. برخی از اعضای این کمیته به صورت مستقیم (نماینده مجمع نمایندگان استان و ادوار مجلس شورای اسلامی) توسط مردم انتخاب شده اند و یا در جلسات هم اندیشی و مشاوره ای و مشورتی با نخبگان و شخصیت های معتبری که دغدغه مردم را دارند، تعیین شده اند. در این کمیته افراد شناخته شده ای مانند حجت الاسلام دکتر وحید احمدی به نمایندگی مجمع نمایندگان محترم مردم استان، مهندس مجتبی موسوی اجاق به نمایندگی از مجمع نمایندگان ادوار استان، سرکار خانم مریم گویا دبیر و مدیر مراکز آموزشی و دانشگاه و دبیر خانه کرمانشاه به نمایندگی از زنان و خانواده استان کرمانشاه، مهندس بهرام رمضانی مدیرعامل قند بیستون و انجمن تغذیه به نمایندگی از صنعتگران و بازرگانان استان کرمانشاه، حاج مصطفی محمدی از نمایندگان ادوار و معتمد اکثریت مردم اورامانات به نمایندگی از مردم اهل تسنن استان، دکتر بیژن ظهوری زنگنه استاد علوم ریاضی دانشگاه شریف به نمایندگی از دانشگاهیان و فرهنگیان استان و اینجانب لطیف صفری به نمایندگی از معتمدین و معمرین و بزرگان ایلات و طوایف و گروه های فکری و آیینی مستقل استان کرمانشاه، حضور دارند. در ضمن احتمالا برای کمک به پیشبرد روند مطالبات حوزه صنعتگران و بازرگانان و دانشگاهیان و فرهنگیان استان کرمانشاه دو نفر از متخصصین معتبر آن حوزه ها به مجموعه اضافه شوند.
این کمیته بر مبنای اصول قانون اساسی و وعده های رئیس جمهور محترم در ایام انتخابات و پس از آن به مردم می دادند؛ تشکیل شده است در همین راستا از طریق این کمیته توسط کمیته های تخصصی و کارشناسان مربوطه مشکلات موارد مختلف استان مانند آب، برق، کشاورزی، منابع طبیعی، محیط زیست، صنعت، گردشگری ،آموزش، تحقیقات، سرمایه گذاری، اشتغال، رفاه و توسعه متوازن و .... استان بررسی شده و پیشنهادات فنی اصلاحی و تکمیلی هر کدام از موارد فوق توسط این کمیته های تخصصی استان مشخص و برای برنامه ریزی نهایی به کمیته وفاق ارسال شده است.
در نهایت برنامه ای شامل ده ها پروژه اصلاحی، تکمیلی و اجرایی در حوزه‌های مختلف و همراه با اولویت بندی تدوین شده است و با هماهنگی معاونین و جمعی از مدیران و کارشناسان حوزه استانداری در جلسات مختلف با پروژه های تدوین شده حوزه استانداری، تلفیق داده شده اند و از طریق استانداری به صورت یک مجموعه فراگیر در سفر دولت به رئیس جمهور محترم ارائه شده اند. در صورت اجرایی شدن این مجموعه، نظر کلی بر این است که استان کرمانشاه را در بازه زمانی ۴ ساله از ابعاد مختلف در ردیف استان های برخوردار مثل اصفهان، خراسان رضوی، کرمان، قم و استان های شمالی و ... قرار دهد.
کمیته وفاق چه تفاوتی با دولت وفاق رئیس جمهور دارد؟
این کمیته وفاق با وفاق مورد نظر رئیس جمهور محترم، یک تفاوت ماهوی دارد. ما در استان کرمانشاه بیشتر به دنبال پیگیری و دفاع از حقوق اساسی و مطالبات قانونی اقشار مختلف مردم استان هستیم ولی آقای رئیس جمهور بیشتر به دنبال ایجاد وفاق در میان گروه‌ها و جریان‌های سیاسی و فکری در کشور هستند که البته امیدواریم ایشان در این مسیر موفق شوند و اختلاف و تفرقه جناحی و گروهی در کشور از بین برود.
این پروژه‌هایی که در کمیته وفاق مصوب شده است را برای اجرا، به کجا ارایه داده اید؟
همانطور که گفته شد قبل از سفر رئیس جمهور به استان، این پروژه ها با هماهنگی استانداری و حوزه ریاست جمهور تدوین شده اند و در سفر دولت به رئیس جمهور محترم ارائه شده است.
بخش مهمی از اتفاقاتی که در استان کرمانشاه طی دهه های اخیر رخ داده، محصول مطالبات نخبگان دانشگاهی، فعالان، مدیران تصمیم ساز استان بوده است. همانگونه که در یزد، کرمان، اصفهان، شیراز ، قم و تهران و.... اتفاق خوب رخ داده، بخش مهمی از آن محصول عملکرد مثبت مجموعه نخبگان اجرایی، بخش خصوصی و دانشگاهی آن استان ها است. در واقع بخشی از داستان عقب افتادگی کرمانشاه به نوع مطالبه گری ما برمی گردد. مثلا آنچه در سفرهای روسای جمهور به تصویب می رسد در واقع برآیندی از اولویت بندی های کارشناسی، مدیران و نخبگان بومی است. درست شبیه همین کاری که کمیته وفاق در این سفر انجام داده است. شما برای اینکه این پروژه های پیشنهادی در عمل بتوانند در استان تحول آفرین باشند؛ چه راهکاری را به کار گرفته اید؟
استان کرمانشاه در سال های قبل از جنگ، در مقایسه با استان‌هایی مانند مشهد، کرمان، مرکزی، قم و ... از جهات گوناگون اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی یک استان برخوردار بوده است. کرمانشاه به دلیل همزیستی مسالمت آمیز گروه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و آیینی به هندوستان ایران معروف بوده است. تا جاییکه طی ۴۰۰ سال گذشته هیچ جنگی مذهبی در این استان رخ نداده است. البته در دوران انقلاب و پس از آن عده‌ای افراد کوته بین و مفسده جو می‌خواستند بین گروه‌های مذهبی و طوایف درگیری ایجاد کنند ولی خوشبختانه فرهنگ و اصالت دیرین مردمان منطقه باعث شد این تلاش‌ها ناکام بماند. در کمیته وفاق هم از طیف های مختلفی از میان همین مردم، در کنار هم قرار گرفته اند.
اما چرا جایگاه کرمانشاه اینقدر تنزل پیدا کرده که امروز محروم‌ترین استان کشور است و آمار فقر و بیکاری آن بالاست و میزان توسعه یافتگی‌اش از همه جا کمتر است. به باور من یکی از دلایل مهم آن وقوع جنگ تحمیلی است. جنگی که ۸ سال کرمانشاه درگیر آن بود و طی آن سال‌ها از حرکت و توسعه و سازندگی باز ایستاد. من آن سال ها نماینده مجلس بودم و شرایط را از نزدیک تجربه می کردم. هر ساله مانند دیگر استان های کشور برای کرمانشاه در حوزه‌های مختف عمرانی، فرهنگی، توسعه‌ای، زیرساختی و ... بودجه تصویب می‌شد ولی به دلیل بمباران های گسترده و مداوم شهرها و روستاها، امنیت لازم برای عمران و آبادانی وجود نداشت و به همین خاطر این بودجه‌ها به خزانه دولت برگشت داده می شد.
نکته دیگر اینکه جنگ تنها خانه ها را ویران نکرد، بلکه دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و کارخانه ها و زیرساخت های تولید و اشتغال ما هم ویران شدند.مهم تر اینکه بسیاری از سرمایه های شایسته فرهنگی، اجتماعی،اقتصادی و ... منطقه در اثر تنگ نظری های حکام و عوامل گروه های آنها نیز منزوی و حذف شده اند که به ناچار خود و سرمایه هایشان را به استانهای دیگر مثل تهران و کرج انتقال دادند. شهر اسلام آباد در طول سالهای جنگ بارها و بارها ویران شد ولی مردم مقاوم، باورمند و ایثارگر آن در طول سالهای جنگ با چنگ و دندان آن را حفظ و ۱۱ بار با استفاده از بودجه جنگ بازسازی کردند یعنی مردم هم پشت جبهه در حال کمک رسانی به جبهه ها مقاومت و پایداری کردند و هم رزمندگان آنها در خط مقدم حضور داشتند و البته با تمام این دشواری‌ها، کار و زندگی معمولی شان انجام می دادند. همین روحیه مقاوم و ایثارگری واقعی مردم سبب شد در دو سال آخر جنگ یعنی سالهای ۶۶ و ۶۷ به دستور آیت الله خامنه ای (که آن موقع رئیس جمهور بودند) و موافقت نخست وزیر وقت و زنده یاد آیت اله هاشمی (رییس مجلس وقت)، مردم منطقه از مزایای ایثارگری بهره مند شوند و تسهیلات بسیاری در زمینه ورود جوانان به دانشگاه‌ها و بکارگیری در ادارات، توسعه مدارس و آموزش عالی و ساخت مسکن صورت گرفت.
این مزایا تنها شامل شهرستان‌های مرزی می‌شد یا دیگر مناطق استان را هم در برمی‌گرفت؟
شهرستان های غرب استان که مرتباً بمباران می شد با محوریت اسلام آبادغرب، از این مزایا استفاده کردند. ولی بعدا متاسفانه هنگام تصویب قانون ایثارگران این حق مسلم مردم نادیده گرفته شد در حالیکه در سال های جنگ، زندگی مردم این مناطق ویران شد و بارها و بارها آواره شدیم، ولی این مردم کوچک ترین هزینه ای از بنیاد جنگ زدگان نگرفتند و با عزت نفس و بردباری و تکیه بر داشته های خودشان با همان سمیه های کپنی زندگی کردند. بنیاد جنگ زدگان در کرمانشاه و اسلام آباد در واقع برای خدمت به ساکنان آسیب دیده این دو شهر نبود بلکه مردم شهرهای قصرشیرین، سرپل‌ذهاب و گیلانغرب و روستاهای مرزی (که آواره شهرهای اسلام آبادغرب و کرمانشاه شده بودند) را زیر پوشش گرفته بود.
این موضوع یک افتخار تاریخی برای مردم این استان است. ولی متاسفانه وقتی قانون ایثارگران نوشته شد کسی از آن ها نامی نبرد چون کسانی در روند قانون گزاری اثر گذار بودند، که با فداکاری های مردم مرزنشین و جنگ زده این مناطق ناآشنا بودند. در حالیکه در زمان جنگ و هنگامی که در مجلس بودم و خدمت امام، رئیس جمهور محترم، نخست وزیر و رئیس مجلس می‌رسیدم، هرگاه این ایثارگری ها و مقاومت ها و از خودگذشتگی ها و اعتماد به نفس مردم را گزارش می دادیم و آنها هم دستورات لازم را برای کمک به آسان تر شدن روند گزینش‌ها و استخدام جوانان برای قدرشناسی مردم می دادند. ولی هنگامی که در مجلس قانون ایثارگری تصویب شد، ما در مجلس سوم نبودیم و این مردم، فراموش شدند.
بر طبق این قانون افرادی که نه ماه تا یک سال در پادگان های اسلام آبادغرب، گیلانغرب و یا همین تنگ کنشت و ... در پشت جبهه حضور داشتند و گاهاً در هیچ عملیاتی هم شرکت نداشتند به خاطر همین حضور کوتاه برگه تاییدیه گرفتند و از مزایای قانون ایثارگری استفاده می کنند ولی مردم ما که ۸ سال به صورت داوطلبانه در زیر آتش دشمن مقاومت کردند و در کنار و پشتیبان رزمندگان بودند از مزایای این قانون محروم ماندند.
البته آسیب های جنگ بسیار گسترده تر بود و باعث کوچ بسیاری از نخبگان و خانواده های قدیمی هم از کرمانشاه شد؟
بله همین طور است. ما نه تنها شهرها و روستاها و کارخانه ها و تاسیساتمان از بین رفت بلکه نخبه ها و سرمایه های انسانی و ثروت های آنها هم از استان رفتند. خانواده های اصیلی مانند میرزاده ها، اطهری ها، حاجی زادگان، بیابانی ها، توکلی ها، شهبازی ها، ایلخانی ها و ... اگر آن سال ها به طور مثال ۱۰۰ خانوار بودند، الان ۲ خانوار از آن ها در این شهر باقی نمانده است. آن ها یا به اروپا و آمریکا رفتند یا ساکن تهران و شهرهای دیگر شدند. شما اگر به خانه کرمانشاه یا انجمن های کرمانشاهی های مقیم مرکز در تهران سری بزنید بسیاری از بزرگان اقتصادی، صنعتی، دانشگاهی، مدیریتی کرمانشاه را می توانید آنجا ببینید. البته این نخبگان خودشان نرفتند بلکه آن ها را از شهر و دیارشان فراری دادند. تنگ نظران بیگانه با ارزش های فرهنگی ملی انقلاب یعنی وابستگان به حزب و گروه های باندی باعث این اتفاق نامبارک شده اند و در بین مردم هم در حالی که در آسمان توسط صدامیان بمباران می شدند در زمین هم توسط مدیریت ها و وابستگان به جناح های راست و چپ در گروه های گزینشی و تصفیه کننده از حقوق قانونی شان محروم شدند. زیرا ادعا کردند هرکس از حزب و گروه ما نیست، نباید جذب خدمت در نظام می شود.
از دید شما کوچ اجباری نیروی انسانی توانمند، نخبه، شایسته و خانواده های ریشه دار و دلسوز چه تاثیری در فضای توسعه ای استان داشته است؟
آثار و تبعات منفی ویران کننده در پی داشته است. مهم ترین تاثیر منفی این بوده که به جای نیروهای متخصص، کاردان و دانش محور آگاه به مسائل حوزه مدیریت، نیروهای درجه سه و چهار کم تجربه و کم دانش و نا آشنا با حوزه مسئولیت خود، جایگزین شدند. و حتی در مدیریت های کلان هم مانند استانداران وابستگان به جناح های چپ و راست آمدند که بیشتر دنبال انتصاب و امتیاز دادن به نیروه های وابسته به جریان خود بودند تا حقوق اساسی مردم و حتی در بسیاری موارد پروژه هایی که با بودجه های کلان به تصویب رسیده بود به علت انحرافات و آلودگی های مالی و فقدان تخصصی در اجرا و مدیریت این بودجه ها عملا هزینه شده ولی اکثر پروژه ها یا به نتیجه یا به بهره برداری نرسیدند و نیمه کاره ماندند یا حتی در روند اجرایی آنها برعکس هدف اصلی بوده است و هیچ استفاده ایی از آنها نمی شود.
آقای دکتر این کمیته وفاقی که شکل گرفته، چه کمکی می تواند به پر کردن خلاهای ایجاد شده در حوزه نیروی انسانی انجام دهد؟
یکی از مهم ترین اهداف و طرح های کمیته وفاق کمک به تربیت نیروهای کارشناس و توانمند در استان و فراهم کردن بسترها برای سپردن جایگاه های مدیریتی در سطح استان و کشور به نیروی های کارآمد کرمانشاهی است. که متاسفانه تاکنون این روال برقرار نبوده است. از جمله از مهم ترین مطالبات مردم این است که طبق اصول قانون اساسی و اظهارات و وعده های رئیس جمهور محترم معلمین و اساتید دانشگاه باید استقلال عمل لازم را داشته و مشکل معیشتی و مسکن نداشته باشند. حقوق و مزایای یک معلم باید در سطحی باشد که بتواند به راحتی اموزات زندگی خود را بگذراند همچنان که در دولت آقای خاتمی برای قضات و اساتید دانشگاه و بعضی مجموعه های مهم مانند وزارت خارجه، وزارت نفت و ... حقوق و مزایای مکفی تعیین شد برای جامعه فرهنگی و دانشگاهی هم دولت باید این امکانات را برای معلمین فراهم نماید.
و سیستم اداره مراکز تربیت نیروی انسانی به گونه ای باشد که غیر از نهادهای مربوط فرهنگی هیچ ارگان غیر فرهنگی نباید در کار آموزش و تحقیقات دخالت کند.
از دیگر مطالبات اساسی فراهم کردن شرایط مناسب برای ادامه تحصیل همه دانش آموزان می باشد متاسفانه خیلی از استعدادها در مناطق روستایی استان به دلیل عدم دسترسی به دبیرستان در همان مقطع دبستان متوقف می شوند پیشنهاد پذیرفته شده کمیته وفاق این است که در دهستان ها مدرسه شبانه روزی به ویژه در مقطع دبیرستان هم برای دختران و هم برای پسران با امکانات مناسب درست شود که بتوانند به خوبی ادامه تحصیل دهند.
در حوزه آموزش عالی هم یک طرح همه جانبه در زمینه ضرورت تامین استادان توانمند و دارای دانش و تجربه با رعایت جایگاه استاد و دانشجو و فضای تربیتی دانشجو و از همه مهم تر گنجاندن کار عملی به عنوان بخش مهمی از فرایند آموزش در دانشگاه ها، ارایه شده است زیرا متاسفانه ما هزاران فارغ التحصیل رشته های مهندسی و علوم انسانی داریم که تنها مدرک گرفته اند و به شکل عملی سواد و تجربه کافی ندارند. برای برطرف کردن این مشکل آموزشی پیشنهاد شده است ۱۰ واحد عملی در رشته های دانشگاهی برای دانشجویان سال آخر گنجانده شود. که در واحدهای تولیدی، صنعتی، کشاورزی، آموزشی و ... خدمت کرده و گواهی بگیرند. همچنین در حوزه صنایع دستی و گردشگری و هنر پیشنهادهات عملی برای اجرا به دولت ارائه شده است. مثلا یک گروه کارشناس از شرکت سهامی فرش ایران طرحی پیشنهاد کرده اند که طی ۵ سال در زمینه آموزش و اجرا عملی۳۰ هزار بافنده فرش نفیس را ارائه داده اند که آموزش های این مجموعه را از پشم شویی، رنگرزی، نخ ریسی، برپاکردن دار قالی و طراحی و نقشه خوانی فرش تا فرش بافی را در برمی گیرد و در انتهای دوره آموزش هم دار قالی و یک فرش بافته شده توسط وی هم به صورت رایگان به کارآموز تحویل می دهند. این مجموعه فروش را هم تضمین کرده و با تشکیل شرکت تعاونی، فرش های نفیس تولیدی را صادر می کند. البته اجرایی شدن این طرح نیازمند سرمایه گذاری بخش دولتی است که عزم اشتغال پایدار دارد.
آقای دکتر به موضوع اهمیت نیروی انسانی و صنایع دستی به خوبی اشاره کردید. از نظر کمیته وفاق دیگر اولویت های توسعه ای کدام ها هستند. اولویت هایی که بتوانند طی این چهار سال تحولی را در استان ایجاد کنند؟
برای منطقه آزاد قصرشیرین پروژه های قانونی زیادی پیشنهاد شده که اگر اجرایی شوند به صورت مستقیم و غیر مستقیم بیش از ۱۰۰ هزار خانوار از آن بهره مند می شوند. و برای این اینکار باید بستری فراهم شود تا شرکت های خارجی (ژاپنی و یا اروپایی و ...) که در آن منطقه کارخانه های ماشین سازی، تراکتورسازی ایجاد کنند و سرمایه گذاری های تولیدی و اقتصادی کلان داخلی و خارجی انجام گیرد.
یکی از مطالبات مهم مردم به موضوع رعایت عدالت در حوزه سرمایه گذاری های دولتی برای ایجاد صنایع و منابع تولیدی و خدماتی و زیربنایی اشتغال زا می باشد. در غرب استان کرمانشاه پنج شهرستان اسلام آبادغرب، قصرشیرین، سرپل ذهاب، گیلانغرب و دالاهو قرار دارند. در این ۵ شهرستان تنها یک کارخانه دولتی با ظرفیت بالای ۳۰۰ نفر اشتغال ایجاد شده که آن هم کارخانه قند اسلام آباد است که در سال ۱۳۱۳ توسط رضا شاه ایجاد شده است. در حالیکه دولت در استان‌هایی مانند یزد و کرمان، قم، تهران، کرج و ... در هر شهرستانی به اندازه استان کرمانشاه در این حوزه ها سرمایه گذاری و اشتغال ایجاد کرده است. آیا این تبعیض نیست؟ در دوران جنگ که مردم استان در زیر بمباران سنگین رژیم بعثی ها در حال دفاع و مقاومت و آوراگی بودند، بسیاری از استان ها با دلار ۷ تومانی، مراکز صنعتی ، تولید و ... ایجاد کردند. آن زمان جنگ بود و امنیت کافی برای سرمایه گذاری نداشتیم و به همین دلیل در کرمانشاه صنعت خاصی شکل نگرفت. بودجه‌های تخصیص یافته به کرمانشاه هم به خزانه دولت بازگشت و در جایی ذخیره نشد تا پس از جنگ و برقراری امنیت و آرامش، صرف توسعه استان شود. دولت آن زمان این بودجه ها را صرف توسعه همین استان ها کرد. بنابراین بازگشت این اعتبارات به هر شکل ممکن به کرمانشاه مطالبه قانونی و به حق مردم بمباران شده، آواره و ستم دیده کرمانشاه است.
آیا اینکار به لحاظ قانونی، امکان پذیر است؟
چرا نباشد. دولتی که در آن زمان در نظام جمهوری اسلامی اختیارات لازم داشت و این اعتبارات را در اختیار استانهای خاصی گذاشت، باید از همان اختیارات استفاده کند و این اعتبارات را از بودجه سالیان همان استان‌ها پس گرفته و در اختیار کرمانشاه بگذارد. و الا امروز ما با دلار ۹۰ هزار تومانی و در شرایط تحریم گسترده اقتصادی، کار خاصی نمی توانیم، انجام دهیم. اگر دولت خواهان رفع تبعیض و عدالت اجرای قانون اساسی است، باید حق مردم کرمانشاه را به آن ها بازگرداند. این اعتبارات مطالبات قانونی مردم درحوزه مالی دولت است و باید آن را به هر نحو ممکن پس بدهد.
یعنی بخش عمده‌ای از مطالبات مهم استان کرمانشاه همین موضوع رعایت عدالت در توسعه است؟
بله. هنگامی که رئیس جمهور عنوان می‌کند که من قانون اساسی را اجرا می کنم و عدالت را برقرار می کنم و تبعیض را از بین می برم. خب این یک تبعیض آشکار است و دولت باید آن را از بین ببرد. آیا این تبعیض نیست که پنج شهرستان استان کرمانشاه حتی به اندازه یک شهرستان فلان استان برخوردار، زیرساخت صنعتی و اقتصادی نداشته باشند؟
امیدواریم دولت به وظیفه قانونی و تعهدات خودش عمل کند و حداقل آن استان هایی که به لطف اعتبارات کرمانشاه جزو استان های برخوردار شدند را به عنوان استان پشتیبان برای توسعه کرمانشاه قرار دهد و آن ها با استفاده از امکانات و بودجه خود، راه ها، صنایع و زیرساخت های مرزی و داخلی استان ما را درست کنند.که البته با اینکار هم مطالبات ما را پس می دهند و هم قانون اساسی اجرا می شود و هم یک عدالت نسبی برقرار می گردد.
کرمانشاه از قدیم الایام یکی از استان های مهم کشاورزی در کشور بوده است. برای توسعه این حوزه چه پروژه هایی را پیشنهاد داده اید؟
ما پیشنهاد بهره برداری از آب، زمین و مراتع توسط مردم و شرکت های سرمایه گذاری را ارائه داده ایم و ضوابط اجرایی آن با هماهنگی مسئولین دولتی و کارشناسان خبره د رحال تدوین است. مطابق این ضوابط دولت باید بستری را فراهم کند که این افراد و مجموعه ها بتوانند از منابع آب سامانه گرمسیری و سردسیری و سدها و رودخانه ها و چاه های مجاز و نیروی انسانی متخصص و زمین های مساعد منطقه بهره مند شوند. که در صورت اجرای این بخش در حوزه سامانه سردسیری و گرمسیری طبق نظر کارشناسان خبره بیش از ۱۵۰هزار هکتار زمین مساعد کشاورزی موجود است که اگر ۱۰۰ هزار هکتار آن در قالب این برنامه ها وارد چرخه تولید شود، با احتساب هر ۳ هکتار یک شغل، برای بیش از ۳۰ هزار نفر اشتغال مولد پایدار ایجاد می شود.
همچنین استان کرمانشاه از ظرفیت‌های بسیار گسترده ای در زمینه توسعه دام سنگین شیری و گوشتی برخوردار است و در این زمینه پروژه هایی در مناطق دارای استعداد پیشنهاد شده است. یک موضوع مهم در این حوزه، به مسئله نادیده گرفتن حقوق قانونی دامداران استان باز می گردد. در مناطقی از استان، مردم از سال های پیش از انقلاب بر اساس پروانه قانونی، مرتع در اختیار داشتند. ولی با حمله صدام به ایران در پاییز سال ۵۹ و درست در زمان آغاز کوچ عشایر به مناطق گرمسیری واقع در نوار مرزی، این مراتع به تصرف دشمن درآمد. جامعه عشایری استان هیچگونه پیش بینی خاصی برای محل نگهداری احشام خود در فصل سخت زمستان و تامین علوفه آنها را نکرده بود و در این شرایط متاسفانه از حدود نزدیک ۳ میلیون راس دام مولد که هر ساله در مناطق گرمسیری استان بودند، کمتر از ۲۰۰ هزار راس آن باقی ماند و بیشتر آنها یا تلف شدند یا با ثمن بخس به قصابخانه‌ها سپرده شدند. لذا این تولید کننده های بی هزینه برای دولت، از ناچاری به حاشیه شهرها و روستاها پناه بردند و تبدیل به مصرف کننده شدند و این یک فاجعه بزرگ بود. متاسفانه دولت تاکنون هیچ گونه خسارتی به این مال باختگان از جنگ پرداخت نکرده است. پروانه های این افراد هنوز موجود است و مشخص است هر کدام چند راس دام داشته اند. اگر دولت واقعا دنبال عدالت است باید خسارت این مردم را تامین و پرداخت کند. در کنار این ها دولت باید زمینه فعال شدن این پروانه های دامپروری توسط خود شخص پروانه دار یا دیگر سرمایه گذاران را فراهم کند.
در واقع خسارت های ما در جنگ جبران نشده است؟
بله. بخش مهمی از خسارت های مردم استان کرمانشاه در دوران جنگ تاکنون جبران نشده و پرداخت این خسارت ها هنوز جزو مطالبه جدی این مردم است.
زیرساخت های بزرگراهی و حمل و نقل یکی حوزه های کمتر توسعه یافته در کرمانشاه محسوب می شود. اولویت های پیشنهادی کمیته وفاق در این حوزه کدام ها هستند؟
با همراهی مدیریت و کارشناسان استانداری نزدیک به ۳۰ پروژه مرتبط با این حوزه به دولت ارایه شده است. یکی از مهمترین آن ها احداث آزادراه همدان - کرمانشاه و امتداد آن تا خسروی است که متاسفانه این پروژه بسیار مهم، سال هاست همچنان راکد باقی مانده است.
در کنار این ها مسیر اسلام آباد، گیلانغرب، سرپل ذهاب به گیلانغرب، کرمانشاه به روانسر و در ادامه به پاوه، کرمانشاه به کوزران و ... از جمله مسیرهایی هستند که باید دو بانده شوند و راه های پرتردد دیگر هم تعریض و ترمیم گردد تا شاهد این همه تلفات جانی و خسارت مالی در جاده ها نباشیم. و البته یکی از اولویت های مهم ما تکمیل راه آهن غرب است.
در مورد راه آهن فعلی نقدهای جدی وجود دارد که به نظر من یکی از مهم ترین آن ها انتخاب مسیر ملایر - اراک برای راه آهن غرب است. در دهه هفتاد، ۱۷۰ نماینده از جمله نمایندگان همدان طرح احداث راه آهن غرب را امضا کردند ولی در سال ۸۰ که همدانی ها مسیر اراک _ ملایر را دارای توجیه مناسب توسعه ای نمی دیدند، راهشان را جدا کردند و راه آهن تهران - همدان _ سنندج را مصوب کردند. و ما همان مسیر ریلی ملایر – اراک را ادامه دادیم. به نظر شما آیا بهتر نبود ما هم با یک بازنگری کارشناسی در این طرح، به راه آهن همدان متصل می شدیم؟
از نظر کمیته وفاق راه آهن زمانی در استان ما به باور اعضای کمیته وفاق خبرگان همکار با کمیته وفاق تحول آفرین است که به خسروی و شبکه ریلی عراق و در ادامه اروپا وصل شود. در شرایط فعلی حمل باری از طریق راه آن صورت نمی گیرد، خب اتفاق خاصی هم نمی افتد.
و این موضوع که همدان در مسیر راه آهن خود بازنگری کرده اند، به نظرم به خاطر این است نمایندگان همدان و نخبگان و مسئولین آن ها در دولت و حکومت نفوذ دارند و البته به حرف کارشناسان هم گوش می دهند و کارهای درست به موقع انجام می گیرد. البته سابقه اختصاص بودجه برای احداث راه آهن غرب به مجلس دوم باز می گردد. در سال ۶۶ من به همراه زنده یادان سید جلیل سیدزاده و ارسلان صفایی موفق شدیم ۵۰ میلیون دلار بودجه برای مطالعه و تعیین نقشه راه آهن غرب کشور تصویب کنیم که در صورت مذاکرات مجلس مشخص است.
کدام مسیر مد نظرتان بود. از همین مسیر اراک و ملایر بود یا همدان؟
این بودجه برای مطالعه و تهیه هر نوع طرح و نقشه بود و قرار بود بعد از انجام مطالعات، نقشه مسیر راه آهن هم تعیین شود. ولی متاسفانه این موضوع در دوره های بعدی مجلس، پیگیری نشد.
موضوع آسیب کارهای غیرکارشناسی و یا عدم نظارت دلسوزانه سال هاست که دامنگیر کرمانشاه شده است. مثلا پروژه های بزرگی اجرا شد ولی هیچگاه به بهره برداری نرسیدند و یا پروژه‌های بزرگی هم مانند کارخانه کشمیر و نساجی غرب به دلیل عدم حمایت تعطیل و نابود شدند.
بله همینطور است. مثلا هزینه های زیادی برای پروژه کاغذسازی و خیلی پروژه های دیگر صورت گرفت ولی به سرانجام نرسیدند. الان نزدیک ۴۰۰ تا ۵۰۰ تا پروژه راکد و نیمه کاره در حوزه زیرساختی، صنعت، آب ،برق ، کشاورزی و ... از گذشته باقی مانده اند. مثلا پول های زیادی هزینه ساخت یک سد شده و آن را افتتاح هم کرده اند و یا نزدیک ۱۰ میلیارد دلار هزینه انتقال آب به مناطق گرمسیری و سردسیری شده است ولی هنوز بهره برداری خاصی از آن صورت نگرفته زیرا کارشناسان دغدغه مند و متعهدی در روند طراحی این پروژه ها دخیل نبوده اند و نمایندگان مجلس و مراکز نظارتی هم در زمینه انجام نظارت غفلت کرده اند. طراحی و اجرای پروژه های ما در خیلی موارد، پیمانکار محور هستند. یعنی پیمانکارها تعیین می کنند که چه پروژه ای در حوزه راه، آب، کشاورزی و، زیربنایی و .... انجام شود و چقدر بودجه داشته باشد. نتیجه اش هم این می شود که یک سد که قرار بوده چند هزار هکتار زمین را زیر کشت آبی ببرد، ۲۰ سال است که هنوز یک هکتار را هم آبیاری نکرده است. در گیلانغرب سد بسته اند که باران و سیل بیاید آن را پرآب کند و از طریق آن اراضی را آبیاری کنند ولی پیش بینی خشکسالی را نکرده اند؟! آیا واقعا انصاف است پول این کشور را اینطوری هدر بدهند ؟
آقای دکتر برگردیم به موضوع طرح های ارایه شده توسط کمیته وفاق. تضمین اجرایی این پروژه ها چیست؟ آیا همه چیز به اراده رییس جمهور و هیات دولت بستگی دارد یا راهکارهای خاصی برای پیگیری این پروژه ها در نظر گرفته شده است؟
اولاً پیگیری مشترک مداوم و متناوب میان مجموعه کمیته وفاق، نمایندگان محترم مجلس و مدیریت اجرایی استان موضوع اصلی است. با توجه به اهمیت جایگاه نمایندگان مجلس، در کمیته وفاق، بیشترین سهم پیگیری توسط نمایندگان مجلس صورت می گیرد که حجت الاسلام شیخ وحید احمدی به عنوان نماینده مجمع نمایندگان استان در این کمیته حضور موثر دارند. مجلس طبق قانون اساسی یک نهاد قدرتمند، تصمیم گیر و تعیین کننده در کشور است و مهم ترین اهرم های اعمال قدرت در دست نمایندگان است. امام خمینی(ره) فرمودند " مجلس در راس امور است ". و نمایندگان مجلس "به عنوان عصاره فضایل ملت" می توانند با نوشتن و یا اصلاح قوانین مناسب حقوق مغفول مانده مردم استان را محقق کنند و با انجام رایزنی و نشست های مشترک با کمیسیون بودجه مجلس برای تصویب این بودجه طرح های پیشنهادی اقدام نمایند و مهم تر اینکه با اعمال نظارت قانونی از هدر رفتن بودجه ها و اجرای به موقع پروژه ها به سازندگی و توسعه استان سر و سامان دهد.
اگر در پایان سخن ناگفته ای هست؛ بفرمایید:
کمیته وفاق به خاطر تعهد اخلاقی نسبت به جامعه، بدون هیچ چشمداشت موقعیتی و مادی به منظور ایجاد یک وفاق همه گیر در میان نهادهای مختلف برای پیگیری توسعه همه جانبه استان ایجاد شده است. ما در کمیته وفاق اجرای تک تک پروژه ها را از دولت مطالبه خواهیم کرد. حتما از روسای سازمان های دولتی مطالبه خواهیم کرد که سهم کرمانشاه از شرکت های زیرمجموعه شما چیست؟ چرا بخش های از این همه منابع دولتی که در اختیار مراکز مربوط به منصوبان جریان های راست و چپ و مراکز مذهبی قرار می گیرد، صرف اشتغال جوانان در استان کرمانشاه نمی شود؟ همچنین ما خواهان سرمایه گذاری شرکت های وابسته به سازمان تامین اجتماعی، شستا، بنیاد مستضعفان و امثال آن ها در کرمانشاه و ایجاد اشتغال برای جوانان مان هستیم. و از وزیران علوم و آموزش عالی و علوم پزشکی و بهداشت و آموزش و پرورش می خواهیم که برای اجرای عدالت آموزشی، دانشگاه ها و مدارس و موسسات آموزشی و فرهنگی خود را در استان کرمانشاه توسعه دهند تا با پرکردن خلا و جبران غفلت های دوره های گذشته، نیروهای انسانی ماهر، توانمند، دانشور و قانون مدار بعنوان کارشناس و برای تصدی امور مختلف استان پرورش دهند.
گفتگو: بهزاد خالوندی
نظر شما