به گزارش کردپرس، سیروان قجو، پژوهشگر و روزنامه‌نگار کُرد سوری، نسبت به آینده پرمخاطره کردها در سوریه پس از سقوط بشار اسد هشدار داد و گفت با وجود پایان دیکتاتوری بعث، شکاف‌های عمیق با حاکمان جدید دمشق می‌تواند مانع تحقق چشم‌انداز یک نظام غیرمتمرکز و فراگیر شود.

سیروان قجو در مصاحبه با نشریه نیوریجن، روایت‌هایی شخصی از زندگی خود در دوران حکومت خاندان اسد را بیان کرد و گفت تجربه او مشابه میلیون‌ها کُرد سوری دیگر است که در دهه‌های گذشته با انواع تبعیض‌ها مواجه بوده‌اند. به گفته او، کردها از مشارکت در حیات سیاسی و اجتماعی کنار گذاشته شده بودند، فرهنگ و زبان‌شان سرکوب شده و حتی «هویتشان ممنوع» بود.

قجو تأکید کرد که «مسئله کردها بسیار فراتر از شرایط کنونی است» و باید آن را در چارچوب حقوق اولیه انسانی دید، نه صرفاً معادلات محلی یا منطقه‌ای همچون نقش نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) یا روابط آن‌ها با دمشق. او گفت که حق آموزش و تکلم به زبان مادری یکی از ابتدایی‌ترین حقوقی است که در منشورهای سازمان ملل بر آن تأکید شده و کردها در سوریه تاریخی طولانی از محرومیت از این حقوق دارند.

حکومت بشار اسد در دسامبر ۲۰۲۴، در پی حمله‌ای برق‌آسا از سوی شورشیان به رهبری گروه هیئت تحریرالشام (HTS)، سرنگون شد. با سقوط دمشق و خروج اسد از قدرت، احمد الشرع، رهبر HTS،به‌عنوان رئیس‌جمهور جدید معرفی شد و این گروه اعلام انحلال کرده و در ساختار رسمی دفاعی سوریه ادغام شد. در این میان، کردهای سوریه همچنان کنترل حدود یک‌چهارم از خاک کشور در شمال‌شرق را در دست دارند و اداره‌ای خودگردان به همراه نیروی نظامی تحت عنوان SDF در آن‌جا فعال است.

قجو در ادامه به سابقه تمایل کردها به مذاکره با دولت مرکزی اشاره کرد و گفت که آن‌ها «همواره گفت‌وگو و راه‌حل سیاسی را به خشونت ترجیح داده‌اند»؛ صرف‌نظر از اینکه چه کسی در دمشق بر سر کار بوده است.

روز چهارشنبه اداره خودگردان کردستان سوریه یک هیئت ۹ نفره را برای گفت‌وگو با دولت مرکزی معرفی کرد. این هیئت قرار است موضعی واحد را از سوی احزاب کرد در مذاکرات آینده نمایندگی کند. کردها در ماه‌های اخیر تلاش کرده‌اند مواضع خود را برای تحقق خواسته دیرینه‌شان یعنی تشکیل «نظام غیرمتمرکز» در سوریه متحد کنند.

با این حال، سیروان قجو ابراز بدبینی کرد و گفت که برخلاف چند ماه گذشته، دیگر چندان به یافتن راهی مسالمت‌آمیز برای حل مسئله کرد در سوریه خوشبین نیست. او اختلاف فاحش میان چشم‌اندازی را که کردها طی دهه گذشته برای آینده سوریه ترسیم کرده‌اند با آنچه حاکمان جدید دمشق مدنظر دارند، عامل اصلی این بدبینی دانست و افزود: «این اختلاف دیدگاه‌ها ممکن است مسیر آینده را برای کردها در هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌های پیش‌رو به‌شدت ناهموار و دشوار کند.»