به گزارش کردپرس، جینا لنوکس، تحلیل‌گر استرالیایی مسائل کردها، در مطلبی امریکا را یکی از بزرگ‌ترین خائنان به آرمان‌های کردها دانسته و گفته است در طول ۱۰۵ سال گذشته، ایالات متحده آمریکا دست‌کم ۱۶ بار به کردها خیانت کرده است. این روند تکراری نه تنها به بی‌اعتمادی تاریخی دامن زده، بلکه تأثیرات سنگینی بر سرنوشت میلیون‌ها کرد در منطقه گذاشته است. به گفته او،نگاهی تاریخی به این موارد، تصویر روشنی از بی‌ثباتی در سیاست آمریکا نسبت به کردها ارائه می‌دهد:
1. پیمان لوزان (۱۹۲۳): آمریکا با بی‌اعتنایی به معاهده سور و پذیرش پیمان لوزان، به حذف رسمی حق خودمختاری کردها مشروعیت بخشید.
2. حمایت از کودتای نظامی در عراق (۱۹۶۳): واشنگتن با حمایت از کودتای حزب بعث و قطع کمک به کردها، زمینه سرکوب آنان را فراهم کرد و تسلیحات در اختیار رژیم جدید قرار داد.
3. خیانت هنری کیسینجر (دهه ۱۹۷۰): با تحریک کردها به شورش علیه بغداد، و سپس رها کردن آن‌ها پس از توافق الجزایر میان ایران و عراق، آمریکا کردها را قربانی منافع ژئوپلیتیکی خود کرد.
4. حمایت ضمنی از عراق در جنگ با ایران: در حالی‌که رژیم صدام حسین در عملیات انفال و حملات شیمیایی گسترده به کردها در سال ۱۹۸۸ دست داشت، آمریکا با تحریم‌نکردن عراق، عملاً چشم بر این جنایات بست.
5. خیانت پس از فراخوان شورش (۱۹۹۱): جرج بوش پدر مردم عراق را به قیام علیه صدام فراخواند، اما در عمل کردها و شیعیان را در برابر ماشین جنگی رژیم تنها گذاشت، که منجر به کشتار گسترده شد.
6. تضاد در سیاست‌های دهه ۹۰: در حالی‌که آمریکا در شمال عراق منطقه پرواز ممنوع برای حفاظت از کردها ایجاد کرد، هم‌زمان تسلیحات گسترده‌ای در اختیار ترکیه قرار داد که در جنگ داخلی با پ‌ک‌ک، منجر به مرگ ده‌ها هزار کرد شد.
7. قرار دادن پ‌ک‌ک در فهرست گروه‌های تروریستی: این اقدام بدون توجه به زمینه‌های سیاسی، اجتماعی و خواسته‌های مشروع کردهای ترکیه، بهانه‌ای برای سرکوب گسترده‌تر فراهم کرد.
8. چشم بستن بر بمباران‌های ترکیه در کردستان عراق: ایالات متحده سال‌هاست که در برابر حملات هوایی مکرر ترکیه به مناطق کردنشین شمال عراق سکوت کرده است.
9. چشم‌پوشی بر حمایت ترکیه از داعش و افراط‌گرایان: آمریکا در قبال نقش ترکیه در تجهیز و تسهیل تردد نیروهای داعش و گروه‌های تندرو دیگر، سیاست مماشات در پیش گرفت.
10. حمایت تلویحی از اشغال سوریه شمالی توسط ترکیه: با سکوت در برابر تجاوزات ترکیه به خاک سوریه، آمریکا به بی‌ثبات‌سازی مناطق کردنشین دامن زد.
11. حمایت از رهبران وابسته به ترکیه در شمال سوریه: نصب چهره‌هایی با سابقه همکاری با گروه‌های تندرو و وابسته به آنکارا در مناطق کردنشین، بی‌اعتنایی به خواست مردم را نشان می‌دهد.
12. واکنش به همه‌پرسی استقلال اقلیم کردستان (۲۰۱۷): پس از آنکه کردها به‌عنوان نیروی زمینی ائتلاف علیه داعش ایفای نقش کردند، آمریکا در برابر حمله نیروهای عراقی به کرکوک و تهدید موجودیت اقلیم سکوت کرد.
13. از سال ۲۰۱۴ تاکنون: واشنگتن اجازه داده است که دولت بغداد با فشارهای نظامی و سیاسی، استقلال اقلیم کردستان را تضعیف کند.
14. عدم اجرای قانون اساسی عراق (۲۰۰۵): آمریکا هیچ اقدامی مؤثر برای اجرایی‌شدن فدرالیسم واقعی و تحقق حقوق کردها مطابق قانون اساسی انجام نداده است.
15. بی‌تفاوتی نسبت به سرکوب سیاسی در ترکیه: بازداشت نمایندگان و شهرداران منتخب کرد در ترکیه، و نابودی روند صلح دهه گذشته، با سکوت آمریکا همراه بوده است.
این فهرست بلندبالا، تنها بخشی از سابقه پرتناقض و گاه فاجعه‌بار سیاست خارجی آمریکا در قبال کردها است. ایالات متحده که همواره شعار دفاع از حقوق بشر و دموکراسی سر می‌دهد، در عمل بارها ثابت کرده که منافع ژئوپلیتیک را بر اصول انسانی مقدم می‌داند—حتی اگر به بهای جان، سرزمین و آرمان‌های مردمی باشد که به امید حمایت، به واشنگتن دل خوش کرده‌اند
نظر شما